Decennialang hebben we ons druk gemaakt over beveiligingscamera's in de openbare ruimte. De overheid zou er onze gangen mee kunnen nagaan. Voor je het weet gaan '1984' en WO II een sinister verband aan, al dan niet geholpen met de gegevens van trajectcontrole, pinpasbetalingen en airmiles. Onzinnig is die behoedzaamheid niet, maar wel een beetje achterhaald.
Wanneer de politie in uitgangszones een surveillance-punt installeert, klinkt er nog wel eens een proteststem op. Intussen gaat iedereen zich in diezelfde ruimten ongestoord te buiten aan selfies, groepsfoto's en filmpjes die per whatsapp en sociale media de wereld over gaan. Dat gebeurt allemaal spontaan, ongeorganiseerd en gedecentraliseerd. En net als bij gewone bewakingscamera's blijven die beelden in verreweg de meeste gevallen onschuldig. Maar niet altijd worden ze vergeten, en dan zijn de beren los.
Zonder centraal bevel of fijnmazige organisatie doen ze hun verwoestend werk. En ook díe taak voeren wij gretig uit. We liken, re-tweeten, becommentariëren en oordelen. De snelheid en massaliteit van het medium zijn effectiever dan welke geheime dienst ooit had durven dromen....
...Orwell had er niet van durven dromen. De totale surveillance heeft geen tiran meer nodig. We hebben haar net zo vrolijk in het leven geroepen als we onszelf hebben omgevormd tot rechter en beul. Big Brother is amorf geworden, alomtegenwoordiger dan ooit. Wij zijn het zelf.
Alles bij de bron; Trouw