De moderne stad hangt vol sensoren die het gedrag van bewoners volgen. Maar waar ze hangen, wat ze precies meten en wat er met de verzamelde gegevens gebeurt, is vaak onduidelijk. Contracten tussen gemeenten en bedrijven die de technieken leveren, blijven geheim. Experts hekelen dat gebrek aan transparantie. 

Het gaat onder meer om beveiligingscamera’s en geluidsmeters die schreeuwen herkennen, parkeersensoren die kentekens fotograferen en trackers die via smartphones routes van voorbijgangers volgen.

Trouw bestudeerde samen met het platform voor onderzoeksjournalistiek Investico tien ‘slimme gemeenten’ en de daarbij behorende samenwerkingsovereenkomsten, datasets, raadsbrieven, beleidsstukken en onderzoeksrapporten. Ook werden gesprekken gevoerd met veertig betrokkenen: ambtenaren, consultants, wetenschappers, juristen, IT’ers, en medewerkers van telecom- en techbedrijven. Daaruit blijkt dat informatie voor burgers over het verzamelen van gegevens vaak ontbreekt. Soms weten gemeenten zelf ook niet waar alle sensoren hangen en welke data die verzamelen.

Socioloog Liesbet van Zoonen, betrokken bij onderzoeksgroep Urban Big Data, hekelt het gebrek aan overzicht. “Inmiddels hangen er ontzettend veel sensoren in zo’n stad, maar niemand lijkt exact te weten waar en hoeveel. Ik geloof echt dat sensoren nuttige functies kunnen hebben, zoals verkeersstromen in kaart brengen. Maar burgers zouden wel beter op de hoogte moeten zijn.”

Alles bij de bron; Trouw