De algoritmen van sociale media zouden gebruikers gevangen houden in de bubbel van hun eigen gelijk, met polarisatie tot gevolg. Dat lijkt volgens recent onderzoek nogal overdreven...

...De term filterbubbel werd gemunt door internetactivist Eli Pariser, in zijn boek uit 2011. Het door hem geschetste beeld duikt nog altijd op in verhalen over de groeiende macht van sociale media. Zeker nu personalisatie alledaagser is geworden. 

Zulke ontwikkelingen zouden een gevaar vormen voor onze persoonlijke ontwikkeling en zouden leiden tot meer polarisatie in de samenleving. De High Level Group on Media Freedom and Pluralism van de Europese Commissie noemde ‘geautomatiseerde filtermechanismen’ enige jaren geleden zelfs een potentieel gevaar voor de democratie. Het is het beeld van de internetgebruiker als weerloze speelbal van algoritmen, overgeleverd aan wat die sociale media hem voorschotelen. 

Maar is het ook waar? Drijven de algoritmen van Google, Facebook, Twitter en consorten ons als makke schapen steeds nauwere bubbels in, waardoor we alleen nog maar ons eigen gelijk bevestigd zien? De afgelopen jaren besloten onderzoekers wereldwijd dat uit te zoeken...

...Dat het nu wel meevalt met de filterbubbel, garandeert bovendien niet dat dit zo blijft, benadrukt Sanne Kruikemeier. Platformen kunnen hun algoritmen wijzigen, het mediagebruik verandert. ‘We zien nu bijvoorbeeld dat jongeren zwaarder leunen op internet en sociale media als bron voor nieuws’, zegt ze.

Het kritisch volgen van ontwikkelingen op het gebied van personalisatie-algoritmen en investeren in mediawijsheid blijft volgens haar van belang. Maar, concludeert ze, ‘we moeten oppassen met het idee dat algoritmen burgers tot passieve, weerloze slachtoffers maken. Dat is niet zo. De burger is niet weerloos tegen filterbubbels.’

Alles bij de bron; Volkskrant