Het idee dat anonimiteit uit den boze is, is raar (Stel dezelfde eisen op sociale media als in de echte wereld, 4/10).

‘Je hebt toch niks te verbergen’, is in beginsel eigenlijk ook een enorm probleem. Ja, nú heb je misschien niks te verbergen, maar over 10 jaar? Wie weet wat er allemaal verandert in de wereld.

Anonimiteit is daarom een algemeen goed.

Om maar meteen in te haken op die vertrouwde derde partij, klinkt leuk, maar zodra die deur eenmaal op een kiertje staat, gaat deze ook nooit meer dicht. Want hoe garandeer je veiligheid? Hoe zorg je ervoor dat deze gegevens ook echt alléén maar voor de bestemde doeleinden gebruikt wordt? Een derde partij kan gevoelig kan zijn voor datalekken en hackers.

Ik ben het dan ook niet eens met het perspectief dat het organisatorisch en technisch mogelijk is om dit uit te voeren zonder te verzaken in een ‘surveillance society’.

Zij het niet meteen, dan zeker op termijn zodra de mogelijkheden duidelijker worden voor politici en overige belanghebbenden. Je kan niet voorkomen dat er op termijn keuzes gemaakt worden die het misbruik van een dergelijk systeem aanmoedigen. De belangen liggen dermate dat iemand met kwade wil en een vlotte babbel er wel degelijk misbruik van kan gaan maken.

Dan heb ik liever dat er wat meer tijd gestoken wordt in mensen opleiden in digitaal burgerschap in plaats van dat er onhoudbare repressieve maatregelen getroffen worden.

Bron; NRC-ingezondenbrieven