In de beroemde Amerikaanse roman The Scarlet Letter (1850) wordt Hester Prynne als straf voor haar overspel in de gevangenis gegooid. Wanneer ze vrijkomt moet ze drie uur lang voor een toegesnelde menigte op een schavot staan, mét de buitenechtelijke baby in haar armen. Op haar jurk prijkt een scharlaken letter A, van adulterer (echtbreker).

Hoewel we graag vinden dat we sinds 1642 vooruitgang hebben geboekt, is wraakporno, als ‘moderne’ equivalent van het puriteinse slut-shaming, niet meer weg te denken uit het digitale tijdperk.

...Digitale vernedering – of het nou wraakporno, een filmpje van vechtende tieners, kiekjes van blote beroemdheden of een stiekem genomen foto van een dikkerd met een zak friet betreft – gebeurt vaak vanuit het idee dat die persoon het verdient om beschimpt te worden. Maar ook al is het doel slechts informeren of vermaken, er wordt steeds minder nagedacht of het ook leuk is voor het onderwerp om ongevraagd in de spotlights te staan. Zo had onder meer de NOS er geen moeite mee om een stiekem genomen filmpje te plaatsen van het twaalfjarige meisje dat met haar verzorgpony in de sprinter was gestapt. Anoniem was ze erna niet meer.

Digitaal gemak is geen vrijbrief om te stoppen met nadenken over de gevolgen. Collectief uitjouwen is voor butjes. En dit wist men in de zevende eeuw voor Christus zelfs al: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Alles bij de bron; HPdeTijd