In Trouw stond het verhaal over een jongen die uiteindelijk vrijgesproken werd omdat hij geen potloodventer was. 

Het bizarre daaraan is dat er een hoger beroep voor nodig was. De jongen leek namelijk niet op de potloodventer, had een andere kleur en een ander model auto dan in de gedetailleerde verklaring van het slachtoffertje. Hij ontkende ook iets ermee te maken te hebben. Het enige dat klopte was dat hij langs het schoolplein was gereden...

...Het kwam er dus op neer dat een volledig onschuldige, zonder strafblad, bijna veroordeeld werd voor een zedenmisdrijf dat hij niet gepleegd had. Een beetje Making A Murderer Holland. De digitale schandpaal zal hij moeilijker vanaf komen. En dat alleen maar omdat één iemand zijn kenteken noemde. Dat je in de buurt van een school rijdt is voldoende bewijs om jarenlang voor potloodventer uitgemaakt te worden.

De dochter van de buren kwam een dag na het voorval thuis van haar middelbare school met een foto op haar mobieltje. Een foto van de verdachte die rondging op Facebook. De dader was al aan de digitale schandpaal genageld. De hele school wist ervan, vertelde ze. Dat haar eigen buurmeisje het slachtoffer was wist ze nog niet. Wij hadden geen behoefte de foto te bekijken.

Een buurman kwam ons vertellen hoe geschrokken hij was. Hij kende de verdachte van vroeger, had hem voetbaltraining gegeven. Een beetje stille jongen, wat op zichzelf. Maar beslist niet iemand die je van zoiets zou verdenken. Ongeloof. Plaatsvervangende schaamte.

Mensen met wie we anders zelden een woord wisselden, kwamen op school naar ons toe. Zonder dat we erom vroegen kregen we een naam, een adres. Iedereen wist ervan of leek de verdachte te kennen. Ze wisten bovendien wel wat ze met zo’n jongen zouden doen. Er leek weinig nodig voor een volksgericht....

....In hoger beroep wordt de verdachte vrijgesproken. Dat kon bijna niet anders; toch voel ik opluchting. Ik voel me niet verantwoordelijk voor de ellende waar hij doorheen is gegaan, maar ik ben wel blij dat ik hem heb kunnen helpen eruit te komen.

Dit keer gaan er geen foto’s rond op sociale media. De regionale pers besteedt geen aandacht aan de vrijspraak. In het gerechtsgebouw worden de dossiers gesloten. Een willekeurige jongen die op een ongelukkig moment langs een schoolplein reed, kan zijn leven weer oppakken. Maar hij is beschadigd. En ergens loopt de werkelijke zedendeliquent vrij rond, die kan nog ongestoord zijn gang gaan.

Alles bij de bronnen; ReteCool & Trouw