Burgers meten zichzelf steeds vaker de rol van politieagent of zelfs rechter aan. Met behulp van sociale media gaat dit particuliere speurwerk des te gemakkelijker. In Ilpendam werd een parkeerruzie beslecht met een filmpje op Facebook: ‘Herkent u deze man?’
...Sociale media worden door burgers vaker ingezet als instrument voor eigenrichting, ook op lokaal niveau. Zo dwong in april een anonieme groep mannen uit Bunschoten de dader die een fles kapot gooide op het hoofd van een 20-jarig meisje zich te melden, anders zouden zij zijn naam bekendmaken op sociale media. De politie noemde deze bedreiging laakbaar, maar de zaak was wel meteen opgelost. Eerder werd in Bunschoten ook al met hun ‘hulp’ de dader getraceerd die vijf auto’s had beschadigd nadat de groep had gedreigd de videobeelden die daarvan bestonden openbaar te maken.
De woordvoerder van deze anonieme groep mannen – ene Björn – zei in april in het AD dat hij het ziet als een burgerplicht. ‘Wij komen alleen in actie als we het echt zeker weten.’
Zijn politie en justitie eigenlijk blij met al die enthousiast participerende burgers? Ja en nee, zegt Sven Brinkhoff, universitair hoofddocent strafrecht en strafprocesrecht aan de Open Universiteit. ‘De politie heeft maar beperkte capaciteit en is dus blij als een burger bewijsmateriaal aanlevert, maar het recht in eigen hand nemen, is natuurlijk niet wenselijk. Opsporingsonderzoek en vervolging hebben we overgedragen aan de politie, het OM en rechters, en de burger heeft zich daaraan gecommitteerd.’
Brinkhoff ziet wel een trend: burgers meten zichzelf steeds vaker de rol van politie, officier van justitie en rechter aan. ‘De huidige technologie maakt het zeer eenvoudig beeldmateriaal te verzamelen en te posten via sociale media. Daarbij speelt onvrede over de effectiviteit van de politie ook mee. Als de politie weinig of niets met een zaak doet, frustreert dat. En dan kunnen burgers denken: dan doe ik het zelf wel.’
Alles bij de bron; Volkskrant
