Cathal Gurrin een 38-jarige Ier en verbonden aan de universiteit van Dublin, is een rijzende ster in het onderzoek naar 'lifelogging', de trend om al je ervaringen te verzamelen en op te slaan. Op Gurrins borst hangt een zwart doosje, een 'sensecam', die om de paar seconden een foto maakt. Om zijn linkerpols draagt hij een horloge dat continu zijn hartslag meet: 96 slagen per minuut....

...Hij loopt de hoek om naar 'Calit2', het IT-instituut van de universiteit hier zitten mensen koffie te drinken met eveneens zwarte doosjes om hun nek. Van over de hele wereld zijn academici en software-ontwikkelaars hiernaartoe gekomen voor een congres over lifelogging.

"Eens kijken", zegt Gurrin monter, terwijl hij gaat zitten en zijn MacBook openklapt. Op het scherm verschijnen tabellen en grafiekjes. "Hier komen al mijn gegevens binnen van mijn camera, horloge en mobieltjes." De webcam op zijn laptop, legt Gurrin uit, neemt om de dertig seconden een foto. Een ander programma maakt screenshots van alle websites die hij bezoekt, de berichten die hij verstuurt, de documenten die hij opent. "Ik heb sinds kort zelfs een programma dat al mijn toetsaanslagen opslaat." Opgewonden rammelt hij met zijn knokkels op het tafelblad. "Elke letter die ik typ wordt geregistreerd!"

Daar gaan studenten vervolgens mee aan de slag, zegt hij. "Ik heb een beurs van 74 miljoen euro gekregen. Ik heb acht promovendi voor me werken. Dit is booming." Vooralsnog wordt de wereld van lifelogging vooral bevolkt door nerds en visionairs - mensen zoals Gurrin, die al zijn hele leven niets anders doet dan programmeren. De sensecam-gemeenschap telt wereldwijd misschien zeshonderd gebruikers en iets meer dan honderd onderzoekers.

Als je het aan Jim Gemmell vraagt, gaat dat veranderen. In zijn lezing schetst hij een grootse toekomst; "Lifelogging is bezig het lab te verlaten, en te bewegen richting het marktplein. Mensen leggen nu al met hun smartphones meer van hun persoonlijke leven vast dan ooit voor mogelijk werd gehouden. Die ontwikkeling is onvermijdelijk. Mensen zullen niet anders meer willen."

Na Gemmells lezing is er discussie. Netelige kwesties worden aangeroerd. Over privacy en 'collateral damage': derden die per ongeluk gefotografeerd worden. Een hoogleraar uit Cambridge maakt zich zorgen. "In een wereld van lifelogging wordt niets verwijderd", zegt hij. "Dat betekent bijvoorbeeld dat kinderen niet kunnen experimenteren zoals ze in het verleden deden. Slechte dingen doen, je verstoppen - dat zijn belangrijke zaken in de ontwikkeling van het kind. Trouwens, 'vergeten' is belangrijk voor iedereens welzijn."

Een ander vraagt: "Hebben we op een gegeven moment niet gewoon te veel informatie?"

Alles bij de bron; Trouw [uitgebreid artikel]