Je hoort steeds vaker dat bedrijven en instellingen vingerscanapparatuur gebruiken voor identificatie of urenregistratie. Men gebruikt dan termen als “gemakkelijk” en “secuur”. Uiteraard in het belang van de ondernemer of instelling. Dat is heel opmerkelijk, want het mag niet. Je komt het overal tegen, maar niemand slaat alarm. Ook de media niet, tot mijn verbazing. Het lijkt heel gewoon geworden, terwijl de wetgeving juist in 2018 enorm is aangescherpt...

De wetgeving is glashelder en de uitspraken van de rechter ook. Je mag geen biometrische gegevens afnemen, opslaan, delen en gebruiken. Slechts in zeer beperkte gevallen mag dat wel. Maar dan gaat het echt over zaken als bijvoorbeeld de beveiliging van de kerncentrale van Borssele. Dus niet voor het openen van de kassa, toegang bij een bedrijf of urenregistratie. Daar moet altijd worden gekozen voor een minder ingrijpend identificatiemiddel, zoals een pasje, pincode of tag.

Bedrijven - vooral de verkopers van de vingerscanapparatuur - schermen met het argument dat het wel mag met de toestemming van de werknemers van een bedrijf. Ook zeggen ze dat de vingerafdruk wordt versleuteld. De Autoriteit Persoonsgegevens en staatssecretaris Van Ark (Sociale Zaken) zijn er duidelijk over. Als er sprake is van een of andere vorm van gezagsverhouding of afhankelijkheid wordt een vingerafdruk niet met 100% zekerheid vrijwillig afgegeven en dus mag het niet! Als bedrijf moet je het eigenlijk ook gewoon niet willen. Gemak is nooit een goed argument om de regelgeving te ontduiken of terzijde te schuiven. Het risico van misbruik is veel te groot.

Privacyschending lijkt dus wel schimmel. Als het niet wordt bestreden overwoekert en bederft het alles. Dat vraagt om stevige bestrijding. Dat moet vanuit de maatschappij zelf, maar zeker ook vanuit de Autoriteit Persoonsgegevens. Nu is het net of privacyschending gewoon mag. Dat mag niet, het is strafbaar!

Alles bij de bron; PrivacyFirst