Vroeger – opa vertelt – was een briefje van de dokter de normaalste zaak van de wereld. Mijn oude school was tuk op die briefjes, herinner ik mij, bij leerlingen die geen zin (of echt een probleem) hadden om mee te doen met gym. Maar toen ik laatst zo’n briefje wilde hebben voor mijn annuleringsverzekering, kreeg ik nul op het rekest van mijn huisarts. Ik kwam niet eens verder dan zijn assistente: “Privacyregels, meneer!”

Vreemd. Privacyregels? Maar welke dan? Als ik zélf om een doktersverklaring vraag, waarin de dokter bevestigt dat ik om gezondheidsredenen dit of dat niet kan doen, dan geef ik daarmee toch (impliciet) toestemming om mijn gegevens te delen met anderen? En ik kan toch zélf bepalen aan wie ik zo’n verklaring doorgeef? Ik ken geen enkele privacyregel die met zo’n briefje geschonden wordt...

...En zoals ik al vermoedde: met privacy heeft zo’n geweigerde verklaring weinig tot niets te maken. Het blijkt gewoon een richtlijn te zijn van de artsenfederatie KNMG [KNMG-richtlijn ‘Omgaan met medische gegevens’, KNMG, mei 2018 – p.20]. Daarin wordt de amices afgeraden om geneeskundige verklaringen af te geven. Niet vanwege de AVG, maar omdat artsen niet voor het karretje van de patiënt gespannen willen worden. 

Moraal van dit verhaal: ‘privacy’ wordt tegenwoordig vaak met de haren erbij gesleept, als het gaat om dingen die geweigerd of verboden worden. Op zich is dat winst! De invoering van de AVG heeft kennelijk een heel nieuw privacy-bewustzijn opgeleverd. Maar je moet het niet overdrijven natuurlijk. Zeker niet als er eigenlijk heel andere belangen spelen.

Alles bij de bron; PlatformBurgerrechten