Inlichtingendiensten krijgen meer armslag met een nieuwe wet WIV. Privacylobby’s verweren zich krachtig. Maar hoe luiden de feiten van het voorstel en van adviezen van de Raad van State en wetenschappers van Pi.Lab en IViR?

Alles bij elkaar ‘mogen’ Tweede Kamerleden duizenden pagina’s aan voorstellen, adviezen en kritiek lezen alvorens ze over een nieuwe spionagewet gaan stemmen. Het wetsvoorstel voor de Wiv (2017 of 2018) ter vervanging van de huidige Wiv 2002 komt van minister Plasterk (BZK, PvdA), en is medeondertekend door VVD-ministers Van der Steur (V&J), Hennis (Defensie) en Rutte (AZ), heeft een Memorie van Toelichting van 367 pagina’s. In twee beperkte paragraafjes worden in het kort de belangrijkste wijzigingen genoemd. Verder zijn er nog tal van kleine wijzigingen die helaas niet direct helder zijn. 

Zoals ook bepleit door de WRR in haar Big Data-rapport, moet de nadruk in regulering veel meer liggen op het gebruik van de data dan op de verzameling. Grootschalig datagraaien zonder verdenking mogen diensten in Duitsland, Engeland, België en Frankrijk al en zij geven de AIVD en MIVD regelmatig informatie die ze zelf nog niet kunnen onderscheppen.

Het zeer negatieve advies valt verkeerd bij het kabinet. Het is gepikeerd over de toon van Pi.Lab, het scherpe karakter en een ‘te eenzijdig en negatief beeld’ over het wetsvoorstel. de RvS heeft aangegeven dat de diensten zich in de praktijk al in het overgrote deel van de gevallen toegang tot het geautomatiseerd werk van een ‘target’ verschaffen via apparatuur van een derde organisatie of persoon.

Misschien is dit wel het fraaiste onderdeel van het geheel aan spionagewetgeving: er wordt een enorm bouwwerk opgetuigd dat tientallen jaren mee moet, maar de praktijk zal in toenemende mate – zeker bij groeiende onrust binnen Nederland en vijandigheid van buiten – te weerbarstig blijken om de regels altijd uitgebreid serieus te nemen. Of is dat te cynisch?

Alles bij de bron; NetKwesties