Onlangs heb ik op een congres geleerd waar je op moet letten als het gaat om privacy by design. Privacy by design betekent dat je bij de ontwikkeling of implementatie van software al rekening houdt met de (verwerkingen van de) persoonsgegevens in dat systeem. Het privacy by design-principe is straks dan ook verplicht op grond van de privacy verordening.

Maar hoe voorkomt privacy by design dan het idee van Big Brother? Met privacy by design onderken je tijdig risico’s door rekening te houden met verschillende privacy gerelateerde aspecten. De meest voor de hand liggende zijn: juridische, technische en organisatorische aspecten. Wat ik echter een zeer interessant aspect vind, is dat er ook met ethische aspecten rekening gehouden kan (of moet?) worden. Een vraag die de softwareontwikkelaar (of het team) zichzelf stelt is: kan het moreel gezien eigenlijk wel? Is het niet te 'creepy' wat we willen? Zitten er aspecten aan die verkeerd gebruikt kunnen worden? Is het Big Brother-proof? Het antwoord op die vraag zal per land of zelfs per persoon verschillen...

...Privacy by design zal een Big Brother concept denk ik nooit helemaal voorkomen, want het is afhankelijk van wie de afweging maakt. Privacy by design zal er wel voor zorgen dat je vooraf over risico’s nadenkt, deze afweegt en kan managen. En daarmee ben je weer een goed eind op weg om te voldoen aan de EPV.

Alles bij de bron; BinnLandsBestuur