De private veiligheidsbranche is een snelgroeiende sector met momenteel zo'n 35.000 werknemers. Particuliere beveiligers - privaat blauw - hebben naast politiemensen steeds meer verantwoordelijkheid en taken bij de aanpak van onveiligheid. De samenleving (waaronder politie en gemeente) lijkt te verwachten dat particuliere beveiligers hun territorium breder interpreteren. Aan hen wordt in toenemende mate gevraagd (en voelen de druk ook) om meer werk te maken van de publieke ruimte. Daarbij hebben zij vanzelfsprekend ook te maken met geweld, hoewel private beveiligers menen dat het geweldsmonopolie in handen van de overheid moet blijven.

Dat is de kern van een onderzoek door Lokale Zaken in opdracht van Politie en Wetenschap. De studie is toegespitst op horecaportiers, beveiligers van muziekevenementen en voetbalstewards.

Op het eerste gezicht richten de beveiligers zich met name op het private domein waar zij de burger ontmoeten in diens rol van onder meer klant, bezoeker of voetbalsupporter. Het onderscheid tussen de publieke en private veiligheidszorg is echter lang niet zo scherp, zo blijkt uit het onderzoek. In beide werksferen is vaak sprake van 'vaste klanten'. De personen die in een woonwijk problemen veroorzaken doen dat geregeld ook in het voetbalstadion en op evenementen. Het vraagt om een bezinning op de positie van de particuliere beveiliger. Het werpt ook vragen op als: dienen beveiligers te beschikken over extra bevoegdheden? Zijn wellicht handboeien nodig? Hoe ga je dus om met het geweldsmonopolie van de politie?

Alles bij de bron; SecManagement

'Privaat blauw. Portiers, evenementbeveiligers en voetbalstewards op risicovolle locaties en tijdens risicovolle momenten', door: E. Bervoets. Politiekunde 69, Politie en Wetenschap, Apeldoorn; Reed Business, Amsterdam 2014. Nieuwe publicatie in de reeks Politiekunde van het Programma Politie en Wetenschap.