‘Het recht op privacy effent een machtsonevenwicht.’ Het is een uitspraak van Egyptisch activist Ramy Raoof. Een overheid zal namelijk ‘altijd meer middelen kunnen inzetten tegen burgers dan omgekeerd’. Het aantal privacyschendingen loopt wereldwijd in sneltempo op en dat wordt veel te snel van de hand gedaan als onvermijdelijke randschade in een strijd met COVID-19. 

...Het privacydebat in België verdient aandacht en krijgt die ook vaak. Want ons recht op privacy staat wel degelijk onder druk. Zogenaamde ANPR-camera’s lezen onze nummerplaten – in het beste geval niet meer dan dat. Onze vingerafdrukken worden opgeslagen op onze identiteitskaart. Zelf delen we onze gegevens lichtzinnig met multinationals vermomd als “sociale” netwerken. Privacy is belangrijk omwille van de macht die uit onze persoonlijke informatie kan gepuurd worden, vaak nadat informatie uit verschillende bronnen gebundeld wordt.

Maar wat met mensen wereldwijd die moeten kiezen tussen hun recht op privacy en een kans op een volwaardig leven? Wat met zij die niét beschermd worden door de Europese Algemene Verordening Gegevensbescherming of GDPR. 

...In de woorden van Raoof: ‘Bepaalde mensen, zoals vluchtelingen of mensen die tot een minderheidsgroep behoren, zijn kwetsbaarder. Ze worden geconfronteerd met ongelijkheden en problemen die voortvloeien uit scheefgetrokken systemen.’

Voor mensen op de vlucht kan een vingerafdruk in een database bepalen in welk land men zich eventueel “mag” – eerder moet – vestigen en aan een toekomst moet gaan sleutelen, voor activisten aan welke zijde van de tralies ze zich bevinden, voor mensen in armoede of er morgen iets te eten valt of niet en of ze hun kinderen dus in leven kunnen houden.

We moeten in elk geval waakzaam blijven. En onze blik blijven richten op de frontlijnen van de wereldwijde strijd om respect voor het recht op privacy. Want ook wie vandaag in een comfortabele kajuit zit, kan een reddingsboei werpen.

Alles bij de bron; MO