Laura Poitras is de vrouw aan wie Edward Snowden de NSA-documenten gaf die wereldnieuws werden. Haar film Citizenfour toont het ontstaan van een journalistieke scoop.

Zojuist hebben we in Kino International - tot 1989 het Filmpalast van de DDR, de bioscoop waar Honecker zijn eigen kamer had voor feestjes - de Duitse première gezien van Citizenfour. 'Het verlies van privacy leidt onherroepelijk tot verlies van vrijheid en democratie, dat weet deze stad als geen ander,' aldus Laura Poitras, die aan den lijve heeft ondervonden hoe moeilijk het was om over dit thema een film te maken...

...Het was allemaal begonnen in 2006, toen Poitras aan de film My Country, My Country werkte, over de bezetting van Irak en de nasleep van 9/11. Op zowel binnenlandse als buitenlandse vluchten werd ze gestopt, ondervraagd, onderzocht, opgewacht en gevolgd. In 2010 kwam My Oath uit, over Guantanamo Bay, en werd het nog moeilijker voor haar om te reizen. Bij het inchecken kreeg ze geen instapkaart, ze werd uren ondervraagd, onderzocht en vastgehouden zonder dat ze precies wist waarom. 'Ik ben er harder van geworden, in het begin was ik naïef, ik dacht dat het een foutje was, ik ben tenslotte filmmaker, geen crimineel.'

Poitras: 'Ik ben blij dat je langzaam een verschuiving ziet, dat meer mensen zich bewust worden van surveillance, dat meer en meer journalisten communiceren via PGP en de Tor browser gebruiken. En ik ben heel gelukkig met de mensen met wie ik heb gewerkt, het was een fantastische artistieke ervaring.'

Volledige interview bij de bron; VrijNederland