In mei 2018 ging in Nederland de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) in, als gevolg van het EU-besluit dat bedrijven en instellingen transparanter en verantwoordelijker met persoonsgegevens van medewerkers en consumenten moeten omgaan.
Dat heeft een levendige, nieuwe branche opgeleverd: mensen die organisaties vertellen hoe ze dan precies aan die AVG moeten voldoen. Het NRC sprak vier mensen die (mede) dankzij de AVG hun brood verdienen.
Alles bij de bron; NRC
Ruim 1300 keer zette de politie vorig jaar gezichtsherkenningssoftware in om verdachten op te sporen. Beelden werden door de computer vergeleken met de database van de politie met daarin foto’s van 1,3 miljoen mensen. Dik honderd keer leidde dat tot een herkenning, blijkt uit antwoorden van minister Ferd Grapperhaus van justitie op Kamervragen.
De gezichtsherkenning is een voorbeeld van een politie die in toenemende mate technologie gebruikt als ondersteuning van het werk. De mogelijkheden zijn veelzijdig. Zo kunnen camera’s nummerplaten lezen en vergelijken met een database van gestolen auto’s, geluidsmeters proberen opstootjes in een vroeg stadium te herkennen en data-analyses bepalen waar agenten extra gaan surveilleren.
De politie gaf het Rathenau Instituut de opdracht onderzoek te doen naar de acceptatie van politiesensoren. Dat leverde een lijst met acht ‘spelregels’ op.
Zo constateert Rathenau dat mensen de inzet van technologie op drukke plekken waar ze zich onveilig voelen meer accepteren dan op rustige locaties. Ook het type delict speelt een belangrijke rol. Gebruikt de politie bijvoorbeeld gezichtsherkenning om een overvaller te pakken, dan vinden de meesten dat goed. Gaat het om kleine overtredingen, zoals afval op straat gooien, dan gaat dat volgens veel ondervraagden te ver.
Wie zijn de 1,3 miljoen mensen in de politiedatabase?
In principe maakt de politie foto’s van mensen die verdacht worden van een misdrijf waar minimaal vier jaar gevangenisstraf op staat. Dat geldt niet voor degenen die voor 2010 verdachte waren: toen bestond die grens van minimaal vier jaar nog niet. De foto’s worden tussen de twintig en tachtig jaar bewaard in de politiedatabase. De minister noemt die bewaartermijn te onduidelijk en zegt te kijken of het beleid moet worden aangepast.
Alles bij de bron; Trouw & Rathenau
De Autoriteit Persoonsgegevens hoeft niet op te treden tegen de Nederlandse Spoorwegen of de Arnhemse afvalpas. De rechtbank in Arnhem concludeert dat in het beroep dat een Arnhemmer had aangespannen tegen de privacywaakhond.
Privacyactivist Michiel Jonker kreeg de uitspraak van de rechter vrijdagavond binnen. Het gaat om uitspraken in twee aparte zaken: één over de anonieme ov-chipkaart, en één over de Arnhemse afvalpas. In beide afzonderlijke gevallen hoeft de Autoriteit Persoonsgegevens van de rechtbank niet verder te handhaven.
De rechter concludeert nu dat de Autoriteit Persoonsgegevens in beide gevallen niet hoeft op te treden. Jonker zegt de uitspraak nog te bestuderen. "Mijn eerste indruk is dat dit doorwuif-uitspraken zijn waarmee de rechter de AP, en daarmee ook NS en de gemeente Arnhem, groen licht geeft om zonder noodzaak door te gaan met de verwerking van persoonsgegevens van respectievelijk mensen die vuilnis wegbrengen en treinreizigers", schrijft hij in een verklaring. "De rechtbank toetst niet of die ideeën in de praktijk ook echt kloppen met de feiten. Dus mag het van de rechtbank. Van de bescherming van de privacy van burgers blijft op deze manier heel erg weinig over"
Alles bij de bronnen; Tweakers & Security
Huib Modderkolk begaf zich in de schimmige wereld van de hackers, cyberaanvallen en digitale spionage, waarin Nederland echt niet alleen slachtoffer bleek...
...Overheden en burgers hebben de neiging slechts de voordelen van digitalisering te zien. De AIVD kan overal ter wereld ongezien hacken en inlichtingen verzamelen. De politie kan de foto’s van 1,3 miljoen Nederlanders die ooit werden verdacht van een strafbaar feit in een database stoppen en ze vervolgens volgen met slimme camera’s. Burgers geven hun privédata aan Facebook om vrienden te laten weten hoe het met ze gaat en hun dna aan een Israëlisch platform voor familieonderzoek om te zien hoe hun stamboom eruitziet. Handig.
Maar langzaam dringen de gevolgen door: buitenlandse staten slaan digitaal terug en nestelen zich op strategische plekken in de Nederlandse infrastructuur, waardoor ze bedrijfsgeheimen wegsluizen of de elektriciteit kunnen uitzetten. Slimme camera’s houden mensenmassa’s in het gareel en functioneren als surveillancemiddel waardoor privacy en autonomie in de verdrukking raken...
...Digitalisering laat zich vergelijken met de inname van antibiotica: bij zorgvuldig en doordacht gebruik zijn er nauwelijks nadelen. Maar bij overdadig en onzorgvuldig gebruik zijn de gevolgen ernstig. De vraag is: zijn we het kritieke punt al gepasseerd?
Alles bij de bron; Volkskrant [Dit LongRead artikel is een voorpublicatie van het boek; De keerzijde van het Internet geschreven door Huib Modderkolk]
Bits of Freedom organiseert dit jaar alweer voor de vijftiende keer de Big Brother Awards, de prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan de persoon of organisatie die de grofste inbreuk maakte op de privacy van Nederlanders. Voor de editie van 2019 worden nu nominaties gezocht.
Tijdens de uitreiking, die op 29 november in Utrecht plaatsvindt, zal er naast een Publieksprijs ook een Expertprijs worden uitgereikt, gebaseerd op input van experts. Het publiek kan nu via bigbrotherawards.nl kandidaten nomineren. Daarna kan het publiek op de gekozen genomineerden stemmen.
Naast de Expertprijs en Publieksprijs wordt ook de Felipe Rodriguez Award uitgereikt. Deze prijs gaat naar een persoon die een buitengewone bijdrage heeft geleverd aan het beschermen van de rechten van burgers.
Alles bij de bron; Security
Fabrikant van deurbelcamera's Ring heeft met meer dan vierhonderd Amerikaanse politiekorpsen een overeenkomst gesloten zodat die op geautomatiseerde wijze beelden van miljoenen camera's kunnen opvragen. Dat laat de Washington Post weten.
Ring biedt ook een app genaamd Neighbors waarmee bewoners en buurten onderling beelden en waarschuwingen kunnen uitwisselen. Politiekorpsen en agenten kunnen aan de groepen van deze app worden toegevoegd. In het geval videobeelden nog niet zijn gedeeld, kunnen agenten die via een apart portaal en kaart opvragen. Agenten kunnen een bepaalde tijd en gebied opgeven. Vervolgens stuurt Ring naar iedereen binnen het gebied een e-mail met een bericht van de politie.
Juridische experts en privacygroepen stellen dat het programma burgerrechten kan bedreigen en bewoners in informanten verandert, "Als de politie eist dat elke burger een camera op zijn deur aanbrengt en agenten toegang geeft zouden we terugschrikken", zegt rechtenhoogleraar Andrew Guthrie Ferguson, auteur van The Rise of Big Data Policing.
Door in te spelen op een vermeende noodzaak voor meer zelfsurveillance en de angst van mensen over misdaad en veiligheid, heeft Ring een manier gevonden voor de ontwikkeling van een geheel nieuw surveillancenetwerk, zonder het toezicht dat zou plaatsvinden als een dergelijk netwerk door politie of overheid zou worden ontwikkeld, aldus Ferguson.
Alles bij de bron; Security
De servers waar het Tor-netwerk uit bestaat zijn openbaar. Regimes die niet willen dat hun bevolking van het Tor-netwerk gebruikmaakt kunnen de ip-adressen van al deze servers blokkeren. Om dergelijke blokkades te omzeilen zijn er "Tor-bridges". Dit zijn privé Tor-servers die als springplank dienen om toegang tot het Tor-netwerk te krijgen. Niet alleen zijn de Tor-bridges privé, ze kunnen ook hun netwerkverkeer aanpassen waardoor het lastig is om te zien dat iemand van Tor gebruikmaakt.
Op dit moment zijn er zo'n duizend Tor-bridges, waarvan er zeshonderd het obfs4-obfuscatieprotocol ondersteunen om het netwerkverkeer aan te passen. "Helaas zijn deze aantallen al enige tijd onveranderd. Het is niet voldoende om veel bridges te hebben. Uiteindelijk kunnen ze allemaal op blocklists belanden. Daarom hebben we een continue stroom van nieuwe bridges nodig die nog nergens worden geblokkeerd", zegt Philipp Winter van het Tor Project.
Alles bij de bron; Security
De digitalisering van de samenleving is anno 2019 zo vanzelfsprekend, dat leven zonder computers voor grote groepen mensen moeilijk voorstelbaar is. Smartphone, computer of tablet stellen ons prima in staat volledig deel te nemen aan de samenleving. Eigenlijk kunnen alleen ouderen zich hierover nog verwonderen, vooral omdat ze weten hoe ‘het vroeger was’. Toen je nog gewoon een treinkaartje kocht aan een loket, de krant nog niet was te downloaden en het bancair- of giroverkeer vooral op papier geschiedde.
Om al deze moderne diensten soepel te laten verlopen, is het voor bedrijven en instellingen noodzakelijk persoonsgegevens van klanten te verzamelen. Dan gaat het in principe om privacygevoelige gegevens, bijvoorbeeld naam, woonplaats maar ook een nummer van de bankrekening. Toch is het lang niet altijd gelijk oversteken. De verleiding is groot om meer gegevens te verzamelen dan nodig is voor een goede dienstverlening. Dat kan vrij straffeloos, omdat gebruikers zich vaak nauwelijks druk maken over hun privacy, zo gewend zijn ze geraakt aan het gemak van de digitale samenleving.
Juist omdat privacy bij weinigen écht leeft, is het belangrijk dat iemand als Michiel Jonker daar een punt van maakt. Zo is hij kritisch over de anonieme OV-chipknip, de AH-bonuskaart, de afvalpas van de gemeente of de wijze waarop winkels je dwingen om uitsluitend met pinpas te betalen. Jonker, die desnoods rechtszaken voert om zijn gelijk te krijgen, legt daarbij de lat soms hoger dan de toezichthouder Autoriteit Persoonsgegevens. Daar is niet mis mee. Mensen als Jonker zijn juist noodzakelijk om grenzen scherp te krijgen. Juist omdat privacy ons allen aangaat, is een scherp debat noodzaak.
Alles bij de bron; Trouw