Voor de bescherming van digitale, persoonlijke gegevens over ziekte en gezondheid is de invoering van het patiëntgeheim een belangrijke stap maar er zijn aanvullende maatregelen nodig, zeggen Maartje Niezen en Petra Verhoef, onderzoekers bij het Rathenau Instituut.
Onze medische gegevens zijn steeds meer in digitale vorm in te zien. Midden volgend jaar gaat iedere Nederlander zelf al die data beheren via persoonlijke gezondheidsomgevingen (pgo’s). Dit zijn digitale datakluisjes met al onze eigen gezondheidsgegevens uit verschillende bronnen, zoals medische dossiers en apps. We kunnen dan deze data delen met andere zorgverleners.
Handig, want zo hoeft je oude moeder niet telkens bij iedere zorgverlener haar verhaal opnieuw te vertellen...
...Het vraagt van burgers namelijk de nodige digitale vaardigheid bij het inzien, controleren, interpreteren en (toestemming geven tot) delen van de eigen gezondheidsdata.
Daarnaast moeten burgers er ook op kunnen vertrouwen dat professionals in de zorg of hun naasten hen helpen om hierbij goede keuzes te maken. Verder zijn er andere vangnetten nodig. Te denken valt aan het oprichten van een instantie of fonds waar burgers terecht kunnen om verhaal te halen als gegevens onrechtmatig zijn gebruikt of tot een onjuiste diagnose leiden.
Kortom, een patiëntgeheim invoeren is een belangrijke stap om burgers en hun gezondheidsgegevens beter te beschermen, maar aanvullende maatregelen zijn nodig. Overheid en professionals in de zorg moeten burgers ondersteunen in hun nieuwe rol als datamanager en er moet een vangnet komen voor als het toch misgaat.
Alles bij de bron; Trouw