Met twintig jaar ‘War on Terror’ is er meer verloren dan gewonnen, betoogt Willemijn Verkoren. Met de toenemende angst voor terreur hebben terroristen hun doel bereikt...
...Onder leiding van de Amerikaanse regering-Bush werd een ‘War on Terror’ afgekondigd, die geen grenzen kende in plaats of tijd. Men eigende zich het recht toe om overal ter wereld op te treden tegen (vermoedelijke) terroristen.
Ook binnenslands werd de strijd gevoerd. Onder Amerikaanse druk spraken de lidstaten van de Verenigde Naties en de Europese Unie af om nieuwe antiterrorismewetten in te voeren. Niet alleen geweldgebruik is nu strafbaar, maar ook lidmaatschap van een terroristische organisatie en ondersteuning van terrorisme.
Er zijn minder concrete aanwijzingen nodig om vermoedelijke terroristen zonder tussenkomst van de rechter af te luisteren, te observeren, te arresteren of een contact- of gebiedsverbod op te leggen. Ook zijn overheden grote hoeveelheden digitale gegevens gaan verzamelen over hun burgers.
Mensen met opvattingen die als radicaal worden gezien, ook als ze geen geweldgebruik voorstaan, worden in de gaten gehouden (zie bijvoorbeeld de onthullingen in NRC over het online volgen van politici en activisten door de Nationaal Coordinator Terrorismebestrijding en Veiligheid). Veel van deze maatregelen staan op gespannen voet met de rechtsstaat: ze komen onder meer aan de vrijheid van meningsuiting, het recht op privacy en het principe van onschuld tot het tegendeel bewezen is....
...De harde en buitengewone maatregelen die na 9/11 werden genomen zijn dus weinig effectief geweest, maar hebben wel ongewenste gevolgen gehad, waaronder radicalisering van jonge moslims en rechts-extremisten, inperking van burgerrechten en polarisatie. Ook hebben ze de angst voor terrorisme verder versterkt door continu de aandacht te vestigen op het terroristische gevaar. Dat is in het belang van terroristen, want terrorisme is provocatie. Door aanslagen hoopt men aandacht te generen, angst te zaaien, en de tegenstander een harde reactie te ontlokken. Zo kan die tegenstander als onderdrukker worden afgeschilderd en kunnen gematigden in het eigen kamp worden getrokken. En zo ging het na 9/11.
We moeten terroristen niet langer geven wat ze willen. Door de dreiging in perspectief te plaatsen ontstaat ruimte voor weloverwogen beleid dat onze waarden hoog houdt.
Alles bij de bron; NRC