Terreurdreiging dwingt tot permanent onderzoek naar de juiste balans tussen bescherming en vrijheid. Voor optimisme over minder aanslagen in 2016 is geen aanleiding. Evenmin is er enige garantie dat Nederland gevrijwaard blijft. De vraag naar het gepaste antwoord op de terreurdreiging blijft dan ook onverminderd actueel. 'Alles voor de veiligheid' is de voor de hand liggende reflex bij zowel het grote publiek als de autoriteiten na iedere aanslag. Zeker '13-11' maakt duidelijk dat iedereen het risico loopt op het verkeerde moment op de verkeerde plek te zijn.

De Franse autoriteiten, die bij uitstek tot een reactie werden gedwongen, hebben het antwoord vooral gezocht in het vergroten van hun juridische speelruimte. De Franse commentator Dominique Moïsi voorspelde de 'Israëlisering' van de samenleving met als redenering: 'Een concert als dat in de Bataclan zou in Israël zwaar worden bewaakt. Dat is niet leuk. Maar het is nog minder leuk om doodgeschoten te worden.'

Toch blijft die 'Israëlisering' uit. ... Niet alleen omdat de effectiviteit daarvan twijfelachtig is wanneer jihadisten met kalasjnikovs binnenvallen, maar ook omdat te veel veiligheidsmaatregelen als niet passend bij onze manier van leven worden ervaren. Bij iedere volgende aanslag zal de neiging groot zijn ons veiligheidsbelang het zwaarst te laten wegen en iedere maatregel te omarmen die ook maar enigszins aan ons gevoel van veiligheid kan bijdragen. Die begrijpelijke reflex verdient kritische beschouwing, ook in het heetst van de strijd.

Want tegenover de prijs van minder individuele vrijheid of privacy moet wel een reëel uitzicht op meer veiligheid staan.

Alles bij de bron; Volkskrant