Een digitaal Europees medisch dossier voor alle Europeanen, als het aan de Europese Commissie ligt is dat de toekomst. Want een centrale databank met deze gegevens zou een hoop zaken in de zorg vergemakkelijken. Maar daar is lang niet iedereen blij mee, want ook de privacybescherming en cyberveiligheid komt onder druk te staan.
Eén database bestaat uit gegevens die de hulpverlening en behandeling van burgers buiten de landgrenzen moet versimpelen. De tweede database is toegankelijk voor onderzoekers, overheidsinstellingen en de industrie.
Het „succes” van de coronapas, oftewel de QR-code die ook wij de afgelopen tijd gebruikten, blijkt een argument voor deze Europese medische database. Overigens was lang niet iedereen zo overtuigd van het „succes” van de QR-code. Het leidde in veel landen, zoals ook in Nederland, tot grote discussie. Uit een onderzoek van Follow The Money bleek de coronapas een eerste stap in de richting van de digitale identiteit. En volgens privacy-deskundigen en wetenschappers is dat niet al te best voor de anonimiteit, privacybescherming en zelfs de „vrijheid zoals we die kennen”.
Hoe dat in Nederland zit? Privacybescherming van medische gegevens is in Nederland jarenlang een punt van discussie geweest. In 2011 klonk het eerste geluid voor een nationaal elektronisch patiëntendossier, wat geen goedkeuring kreeg. Maar nu lijkt er iets te verschuiven, want er ligt een wetsvoorstel voor gegevensuitwisseling. Daarbij moet de patiënt wel toestemming geven.
Minister Ernst Kuipers van Volksgezondheid vroeg uitstel aan voor een debat over het bovengenoemde wetsvoorstel. Hij wil het Europese voorstel afwachten, omdat wat in Brussel besloten wordt, ook voor onze wetgeving dingen verandert.
Tegenstanders van dit plan kaarten aan dat de privacy en cyberveiligheid zwaar in het gedrang komen. En cirtici vragen zich af waar de grens ligt. Follow the Money kaartte aan dat er ook plannen lagen voor een ‘digital wallet’ in combinatie met biomedische en persoonlijke gegevens. Iets wat hoogleraar privacy en identiteit Bart Jacobs van de Radboud Universiteit bestempelde als „een surveillancestaat”, oftewel een controlestaat.
Het Europese Parlement en de 27 lidstaten moeten hun blik nog werpen op dit plan. Maar mocht alles in kannen en kruiken raken, dan zouden de twee databases vanaf 2025 actief zijn.
Alles bij de bron; Metro