Na het schrappen van de bewaarplicht door de rechter hebben we de meest privacyschendende en/of onwerkbare wetten en opsporingsmethoden onder de loep genomen. En wat ons betreft kan de rechter nog lang niet tevreden achterover leunen. Natuurlijk zullen er meer wetten, regels of opsporingsmethoden zijn waar we vanaf willen, maar omwille van de leesbaarheid hebben we ons hier beperkt tot zeven.

Het terughacken van "cybercriminelen"

Ja, we weten het: de bewuste wet Computercriminaliteit III moet nog door de Tweede en Eerste Kamer heen, maar behelst grotendeels de door Europa gewenste aanpassing van ons strafrecht en moet officieel voor september van dit jaar worden geïmplementeerd. Ex-minister Opstelten hamerde vooral op de mogelijkheid om criminelen "terug te hacken". Maar dat gebeurt al, zoals onlangs nog met de hack van de server in de Blackshadesoperatie. Dat terughacken mocht overigens van Opstelten al zonder dat de wet is gewijzigd. Hij verwees naar artikel 125i van het Wetboek van Strafrecht.

Nu haalt de politie wel meer trucs uit, zoals het plaatsen van malware op andermans computers. Het (internationale) verzet tegen terughacken is overigens groot. Je weet nooit waar de server staat en voordat je het weet heb je een grensoverschrijdend conflict. Daarnaast kan -in het belang van opsporing- ook jouw computer worden gehackt door de overheid, ondanks dat je natuurlijk hartstikke onschuldig bent.

Meewerken aan je eigen veroordeling

Ook in het wetswijzigingsvoorstel Computercriminaliteit III staat het ontsleutelingsbevel, het verplicht moeten meewerken aan het decrypten van je versleutelde data op je telefoon of je computer. Hoewel de rechterlijke macht vooraf al zegt dat zoiets niet kan, in strijd is met de mensenrechten want meewerken aan je eigen veroordeling, zet het ministerie van V&J gewoon door. Mocht je niet van plan zijn mee te werken, dan krijg je straf.

De EPD-wet 

Nadat in het voorjaar van 2011 de Eerste Kamer het wetsvoorstel afschoot, trok Schippers er ogenschijnlijk de handen vanaf, maar formeerde achter de schermen een nieuw offensief om de landelijke uitwisseling van medische gegevens van alle Nederlanders toch mogelijk te maken, als privaat initiatief.

Sindsdien worden artsen onder druk gezet door zorgverzekeraars om zich daarbij aan te sluiten, worden patiënten verleid om toch maar hun toestemming te geven en ligt er nu opnieuw een nieuw wetsvoorstel bij de Eerste Kamer om die toestemming van de patiënt te gebruiken als carte blanche voor ongebreidelde uitwisseling van gegevens door heel het land, zegt Privacy First. De Eerste Kamer buigt zich er binnenkort over.

De opslag en doorgifte van reisgegevens 

Het gaat hier om de PNR-gegevens, waar PNR staat voor Passenger Name Records. Die gegevens worden al lang bijgehouden door de vliegmaatschappijen en vrijwel alle landen ter wereld willen die gegevens graag hebben. Over de doorgifte van die gegevens wordt al zo'n tien jaar gesteggeld tussen Europa en de Verenigde Staten, maar onder de radar krijgt elk Angelsaksisch land de PNR-gegevens al binnen. 

Weg met die draconische cookiewet 

Wat een treurnis is dat toch, de omgang van de politiek met de ongrijpbare cookies. Verwaring alom. Want ook de cookies die je gebruikt om je website beter te laten functioneren mochten niet meer. Althans, zo zou het kunnen geweest zijn, maar massaal werd de cookiewet genegeerd. Zelfs de site van de Rijksoverheid stak zijn digitale middelvinger op.

Vanzelfsprekend werd er sindsdien druk gepolderd in ons landje en uiteindelijk kwam het Kabinet vorig jaar met een versoepeling op de wet, die inmiddels is aangenomen. En dus mag een site slechts trackingcookies plaatsen ná deze expliciete toestemming. In de praktijk betekent dat meestal...een soort popup of opvallende balk. Of een cookiemuur. Zie daar het resultaat van jarenlang politiek getouwtrek.

Alle kentekens in een grote database?  

Nederland cameraland. Overal waar we rijden, worden we geregistreerd. Privacy? Nou, volgens Opa Ivo is het cameraregistratiesysteem ANPR hartstikke goed voor de privacy, zolang er maar gebruik wordt gemaakt van die sleepnetmethode! Gericht zoeken naar criminelen, dat is pas privacyschending...

We hebben gegevens van iedereen, nu koppelen! 

Kentekens opslaan in een database is natuurlijk wel hartstikke beperkt. We hebben veel meer databases, dachten ze bij de overheid. Weet je wat, als we nu alle databases met elkaar koppelen, dan kunnen we vast wel ergens iets van iedereen vinden waar we met de lange lat op af kunnen gaan.

En zo wordt data continu rondgepompt, tot er ergens een lampje begint te branden. Daarna wordt er uitgerukt. En we nemen voor lief dat we dan duizenden mensen voor helemaal niks lastig vallen om een paar mogelijke regelovertreders te pakken. Profiling heet dat en zo leiden onvolkomenheden in het systeem tot het willekeurig opplakken van fraude-etiketten op de voorhoofden van onschuldige mensen. Foutje, bedankt!

Alles bij de bron; WebWereld