Als we Hollywood toch niet hadden. „Al sinds de jaren veertig ligt de regering in bed met de complete telecommunicatiesector”, zegt Gene Hackman als gepensioneerde agent van de NSA in de film Enemy of the State. „Ze kunnen je bankafschriften bekijken, computerbestanden, e-mail, en naar je telefoongesprekken luisteren”. De film is van 1998 en  baarde de toenmalige directeur van de NSA grote zorgen. Het gordijn waarachter hij en zijn mensen opereerden was opeens weggetrokken.

Doordat toen een tipje van de sluier werd opgelicht, en doordat onderzoeksjournalisten steeds meer over de NSA onthulden, reageren veel mensen nu wat vermoeid op de onthullingen van Edward Snowden over het massale verzamelen van telefoon- en internetgegevens. Dat wisten we toch al lang? Wat dacht je dan? ...

Inmiddels weten we dat de speciale rechtbank die toestemming moet verlenen voor het verzamelen van al dit soort data, nooit moeilijk doet. Niet één verzoek is geweigerd. De rechters horen altijd maar één kant van het verhaal – die van de regering. De vonnissen en dus de argumenten blijven vrijwel altijd geheim. Maar de invloed van deze rechtbank en zijn uitspraken is de afgelopen jaren enorm gegroeid, „stilletjes is het bijna een parallel Hooggerechtshof geworden”, aldus The New York Times. Maar dan wel één die ondergronds opereert – een geheime tak van de staat.

Alles bij de bron; NRC [digiabo]