De Zaak.

Een advocate doet allerlei privé- aankopen met valse facturen, zogenaamd voor het advocatenkantoor. Maar in werkelijkheid voor zichzelf of voor twee collega’s, met wie zij samen een advocatenmaatschap voert. Zo ontduiken ze samen voor duizenden euro’s allerlei belastingen.

Aan leveranciers wordt gevraagd valse bonnen te schrijven, voor de boekhouding van het kantoor. Zo trokken ze privé uitgaven van de belasting af als kantoorkosten. Het gaat om verlichting, stoffering, verbouwingen, maar ook aanpassingen aan de cv. Kocht de advocate een bed dan vroeg en kreeg ze een bon voor ‘kantoormeubilair’.

Hoe werd Google Earth toegepast?

De advocate schafte ‘voor kantoor’ twee grote gele zogeheten Bubble Cube stoelen aan die meestal in de tuin gebruikt worden. De opsporingsambtenaar, van de FIOD, komt op het idee om na te gaan of deze stoelen misschien thuis in de tuin staan. Daartoe vult ze op Google Earth het privéadres van de verdachte in, zoomt in op het satellietbeeld en constateert dat er inderdaad dergelijke stoelen in haar eigen achtertuin staan. 

Is dit een wettelijk toegelaten schending van de privacy? 

De advocaat van de advocate vindt dit een onrechtmatige opsporingsmethode. Volgens art. 8 van het Europese mensenrechtenverdrag is de achtertuin een plek waar de burger een ‘redelijke verwachting van privacy’ mag hebben. Politiek is afgesproken dat methoden die inbreuk maken op de privacy specifiek geregeld zouden worden. Dat is niet gebeurd en dus mag dit niet. Inzoomen op iemands achtertuin is ook geen lichte inbreuk op de persoonlijke levenssfeer.

De officier van justitie vindt dat hier sprake was van ‘surveilleren op de digitale snelweg’. Er zijn elders in de wet algemene artikelen te vinden waar deze methode onder te brengen valt. 

Hoe toetst de rechter?

Die kijkt of artikel 2 van de Politiewet, waarin de politie de algemene bevoegdheid krijgt om de rechtsorde daadwerkelijk te handhaven, hier toereikend is.... Toen het parlement de wet op de computercriminaliteit besprak zei het kabinet dat zoals de „politie, al dan niet in burger, op straat mag surveilleren en rondkijken, zo mag een rechercheur vanachter zijn computer hetzelfde doen op internet”. Dat hoefde niet expliciet in de wet te worden opgenomen.

En dus?

Vond de rechter dat het mocht, omdat het een beperkte inbreuk op de privacy is. Google Earth is voor iedereen raadpleegbaar.

Alles bij de bron; recht&bestuur