Een waterdichte garantie tegen terroristen kan geen enkel vliegveld bieden. Daarom vinden miljoenen luchtreizigers, die op een enkeling na geen terrorist zijn en ook niet als zodanig willen worden behandeld, dat zij gewoon iets te drinken moeten kunnen meenemen in het vliegtuig. 

Wat een tijdelijke maatregel heette te zijn, heeft zich sinds nine-eleven ontwikkeld tot een beveiligingsindustrie met een miljardenomzet. In tien jaar tijd groeide eenvoudige controle van de handbagage bij de gate uit tot een immense handel in angst, tot een doel op zichzelf: duizenden controleurs, veiligheidstrainers, supervisors en adviseurs, leveranciers en reparateurs van detectiepoorten, van röntgenapparaten en handdetectoren, bagagedoorlichters, politiespionnen die de controleurs moeten controleren en bagagemedewerkers op hun beurt ook weer moeten doorlichten.

 Nog zonder te zijn gekidnapt zijn we als angsthazen al gegijzeld door verzonnen terroristen en wie hier hardop iets van durft te zeggen, heult met de vijand, is een verrader van onze joods-christelijke cultuur en hoort dus in Guantánamo. Want wie niet vóór ons is, is tegen ons! Reizigers beginnen deze poppenkast door te krijgen.  Dat terroristen een dergelijke greep op het vliegbedrijf krijgen, noemen veel passagiers krankzinnig. In trein, bus of veerboot wordt niemand door de controlemangel gehaald.

Alles bij de bron; telegraaf