De Nederlandse overheid werkt aan slim grensmanagement. Op Schiphol zullen de komende jaren steeds meer poortjes verschijnen zonder beambten. Eerst wordt u geïdentificeerd op basis van uw biometrische gegevens, zoals vingerafdrukken en/of een gelaats- of irisscan.

Als duidelijk is dat je daadwerkelijk bent wie je bent, vindt een tweede controle plaats in een database. Er worden geen vragen gesteld, maar er wordt louter gekeken naar je risicoprofiel. Heb je een laag risicoprofiel, dan ben je een ‘bonafide’ reiziger en wenst een blikken stem je een prettige reis. Heb je een hoog risicoprofiel dan wordt je doorgestuurd naar de lange rij voor een handmatige controle.

Die profielen zijn gebaseerd op je persoonsgegevens, die tegenwoordig ruim voorradig zijn door bestandskoppelingen en digitale boekingsinformatie. Je hebt misschien contant betaald voor je ticket. Misschien bezocht je onlangs Pakistan. Of je staat op één van de omvangrijke zwarte lijsten van een van de Nederlandse en Europese opsporings- en veiligheidsdiensten. Dat kunnen allemaal risicofactoren zijn.

Dit nieuwe systeem stuit op privacybezwaren. In hoeverre moet een onverdachte burger zich blootgeven en van tevoren bewijzen dat hij niets kwaads in de zin heeft? In hoeverre kun je je nog onbespied wanen, als al zoveel grenssystemen en databases worden gekoppeld? Waarom moeten je biometrische gegevens overal worden uitgelezen? Is dat niet het begin van erger?

Alles bij de bron;  sargasso